Habilitacja

Blog graficzny

Radość, poczucie spełnienia i wdzięczności. Po latach artystycznej pracy czuję się niezwykle, bo wreszcie doceniona przez własne środowisko, grono wybitnych śpiewaków i pedagogów.

Miałam zawsze wielkie szczęście do ludzi – twórców (kompozytorów, poetów) i kolegów – artystów, z którymi przyszło mi pracować. Do tej pory pochwał na temat moich osiągnięć, brzmienia głosu, albumów płytowych, nagrań wideoklipów, nie szczędziła mi publika; gromadka wiernych fanów, którzy z biegiem czasu stawali się dobrymi znajomymi, niekiedy nawet przyjaciółmi... Nie byłam za to przyzwyczajona do uznania ze strony środowiska muzycznego. Owszem, otrzymywałam czasem pochlebne recenzje, jednak ze strony niektórych dyrektorów, reżyserów, ludzi decydujących o naszym artystycznym losie (a za szkolnych czasów – pedagogów śpiewu) czułam presję... Nawet, kiedy starałam się ponad siły, zawsze był powód do nieznacznej krytyki, której mała kropla wystarczyła, by skutecznie ograniczyć przyjemność występu. Uwierzcie, nie jest łatwo być artystą z lekko podciętymi skrzydłami.

Tymczasem mój dorobek artystyczny (z wykazem dotychczasowych osiągnięć – spektakli, koncertów, prawykonań, 14 płyt, recenzji i własnoręcznie napisanych biografii), autoreferat oraz trzy albumy fonograficzne, wskazane jako dzieło życia, pomogły mi zdobyć upragniony stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie sztuki muzyczne.

Albumy, które przedstawiłam w przewodzie habilitacyjnym z liryką wokalną polskich twórców XXI w. to:

1. Treny – muz. Jerzy Cembrzyński, sł. Aldona Kraus (z zespołem kameralnym Con Passione i chórem Ars Chori pod dyr. Zbigniewa Tupczyńskiego) – Fundacja Mecenat Sztuki, 2014.

2. Chamber Music Szymon Kawalla – Liryki miłosne na sopran i fortepian – muz. Szymon Kawalla, sł. Anna Andrych (z towarzyszeniem pianisty Grzegorza Gorczycy) – Requiem Records, 2016.

3. Co-Opera Love & Passion – muz. Marcin Nierubiec, sł. Michał Zabłocki (z tenorem Krystianem Adamem Krzeszowiakiem i Orkiestrą Symfoniczną im. Karola Namysłowskiego w Zamościu pod dyr. Tadeusza Wicherka) – Fundacja Poemat, 2017.

Pamiętam, jak się czułam, gdy nagrywałam każdą z tych płyt. Nie zawsze miałam pełną formę. Za to zawsze byłam krytyczna w stosunku do własnego wykonania. Dziś złapałam dystans i potrafię cieszyć się tymi dokonaniami, tym bardziej, że tak bardzo podobały się recenzentom!

Moje szczęście polega też na tym, że z uznaniem spotkała się także moja działalność edukacyjna związana z Baby Operą. Pozwolę sobie przytoczyć tu fragment recenzji prof. dr hab. Agnieszki Monasterskiej: „(...) Także jej autorski projekt na wprowadzenie pięknego śpiewu w rozwój małego dziecka, jest wspaniałą drogą do kształtowania młodego pokolenia. Myślę, że estetycznie wykonane zabawki z muzycznym wnętrzem uspokajają i edukują nie tylko dzieci, ale także ich rodziców”. A tak napisała w konkluzji Pani prof. dr hab. Urszula Kryger: „(...) Jej osiągnięcia artystyczne są znaczące zarówno dla rozwoju polskiej kultury muzycznej, jak i dla jej upowszechniania w kraju i za granicą, stanowią duży wkład w dyscyplinę sztuk muzycznych – wokalistykę. Wysoko doceniam jej dorobek artystyczny, publikacje i działalność edukacyjną. Jej umiejętności, wiedza i doświadczenie będą doskonale służyć młodym adeptom sztuki wokalnej.”

Ponad 500 lajków i 290 komentarzy z gratulacjami na moim profilu facebookowym – starałam się na wszystkie odpowiedzieć i była to intensywna (ale za to bardzo przyjemna) praca. Dziękuję, że jesteście ze mną!